Het NK Veldrijden 2016 bij de Elite.
Veldrijden is voor mij de mooiste sport om in de winter te beoefenen. Het is een enorm intensieve sport, een uur lang vol in het rood gaan. Wielrennen op de weg is ook mijn passie, maar bij veldrijden gaat het met name om techniek en beheersing van je (carbonnen) ros. Het uitdagende hiervan is dat je dit moet kunnen combineren met hartslagen tussen de 180 en 195. Dat vergt enorm veel concentratie en focus. Dit alles kwam afgelopen zondag samen tijdens het Nederlands Kampioenschap Veldrijden 2016 bij de Elite in Hellendoorn.
Het was alweer een aantal jaar geleden dat ik meedeed met een NK, met als voornaamste reden dat je toch niks te zoeken hebt tussen de vele profs. Maar dit jaar begon het toch weer te kriebelen. Het parcours zou voornamelijk over bospaden gaan en er zou een zandkuil inzitten. Crossen door het zand vind ik het leukste wat er is, dus heb ik in december toch besloten om in te schrijven. Toen ik vervolgens de deelnemerslijst zag (65% profs), kreeg ik eigenlijk alleen maar meer moraal om met deze grote namen te mogen koersen. De gebroeders Van der Poel, Lars van der Haar, Corné van Kessel en Thijs van Amerongen behoren namelijk tot de wereldtop van het veldrijden.
Afgelopen zondag was het dan zover. Na een aantal rondjes te hebben ingereden kwam ik tot conclusie dat het rondje wel heel technisch was en de drie keren dat je de zandkuil in moest duiken met het uur lastiger werd en het zand steeds losser werd. Schijfremmen zouden dan geen overbodige luxe zijn. Tevens kwam ik erachter dat waarschijnlijk door de vele kuilen in het parcours mijn ketting steeds van mijn onderste derailleurwiel schoot. Aangezien ik maar één fiets heb in tegenstelling tot de meerderheid van mijn mededeelnemers wist ik dat de koers nog zwaarder zou worden dan verwacht. Ik kreeg dit helaas niet gerepareerd voor de start en het had ook geen nut om de ketting er elke keer weer op te leggen, omdat hij er bij de volgende klap in een kuil toch weer af zou schieten.
Ik heb geprobeerd er maar het beste van te maken en er niet te veel over na te denken en gewoon te genieten om tussen zulke toppers te mogen rijden. Daarnaast was het ook erg genieten om tussen 10.000 toeschouwers de mooiste sport ter wereld beoefenen. Door de gebruikelijke 80% regel, dat wil zeggen, indien je ongeveer 80% achterstand hebt op de kop van de wedstrijd, dan word je geklasseerd om moeilijke situaties te voorkomen. In mijn geval werd ik iets over half koers door de jury geklasseerd op de 19e plaats en was ik een mooie ervaring rijker! Winnaar werd uiteindelijk wereldkampioen Mathieu van der Poel voor Lars van der Haar en David van der Poel.
Volgend veldritseizoen wil ik de overstap gaan maken naar een fiets met schijfremmen en ga ik nu alvast beginnen met sparen voor een 2e fiets zodat ik bij materiaalpech gewoon van fiets kan wisselen (like a pro).
